Methodetoetsen en CITO
De cijfers die u ziet zijn toetsen die horen bij de lesstof die gedurende 2 tot soms 6 weken behandeld zijn. Spelling wordt bijvoorbeeld elke dag geoefend. In de toets komen vervolgens weer dezelfde woorden terug. De CITO toetsen toetst de kennis en vaardigheden van de kinderen. Elk jaar maken de kinderen twee keer een CITO toets. De CITO toets vraagt voor een groot deel stof die de kinderen in het jaar behandeld hebben, maar wel op een andere manier. Dit is dus een toets die de kinderen niet oefenen. Hierdoor kan er soms een (groot) verschil zijn tussen de methodetoetsen (cijfers) en de CITO toetsen. De cijfers die het kind haalt zijn natuurlijk belangrijk, maar andere belangrijke dingen zoals: elkaar helpen, samen spelen, werkhouding, concentratie, plezier, creativiteit, zorgzaam, welbevinden, samenwerken etc. zijn minstens zo belangrijk!
Hoe wordt het cijfer bepaald?
De methode bepaalt de cijfers. De methode gaat uit van de 80% norm. Dit betekent dat een kind een voldoende (6.0) heeft gehaald als 80% van de toets of een onderdeel goed heeft. Wanneer er tijdens de rekentoets 10 sommen zijn, heeft een kind een voldoende als er 8 van de 10 goed zijn. Wanneer een onderdeel maar 5 vragen heeft, moet een kind dus 4 van de 5 vragen goed hebben om een voldoende te krijgen. Heeft een onderdeel maar 3 vragen en heeft het kind 2 van de 3 goed, dan heeft het kind volgens de methode dus een onvoldoende voor dat onderdeel.
Als ouder ziet u alleen het resultaat, maar niet het verhaal achter de toets. Bijvoorbeeld: – Hoeveel vragen had het onderdeel van de toets? – Was het een moeilijke toets? Of juist een makkelijke toets? – Hoe voelde het kind zich? – Was binnen het onderdeel verschil in moeilijkheid? Bijvoorbeeld 3 makkelijke vragen en 2 moeilijkere vragen. – Is de opdracht niet goed genoeg gelezen door het kind? En is deze verkeerd uitgevoerd? Of begrijpt het kind het onderdeel (nog) niet voldoende? Is het onderdeel pas net aangeboden? Is het onderdeel veel geoefend? Etc. Vindt het kind het onderdeel erg moeilijk en is voor de kind een doel gesteld dat hij/zij 60% goed moet halen. Dan komt er een onvoldoende te staan, terwijl de leerkracht dit (voor het moment) als een voldoende stelt. Vindt het kind het vak of een onderdeel makkelijk, wordt misschien verwacht dat een kind 90% goed heeft. Ook dit kunt u als ouder niet zien.